Broer en zus, Klaas en Petra Jansen, namen contact op met ons: Hun vader is dementerend en daarom in een verzorgingshuis opgenomen. Vader kwam niet mee, gezien hij weinig meer begrijpt van wat er om hem heen gebeurt. De financiën had Klaas meegenomen.
Mijnheer Jansen is een weduwnaar van 82 jaar.
Vijftien jaar geleden is zijn vrouw plotseling overleden. Tot nu toe heeft hij prima voor zichzelf kunnen zorgen. Zijn beide kinderen, zoon Klaas en dochter Petra, wonen ver weg maar hij bezocht hen regelmatig en de kinderen kwamen ook vaak naar hun vader. Het contact is altijd heel goed geweest. Op een gegeven moment vindt Petra dat haar vader vreemde antwoorden geeft in de telefoongesprekken, die ze twee keer per week met hem voert. Hij klonk eerst afwezig, maar later vond zij hem verward overkomen. Zij besprak dit met haar broer en samen gingen zij hun vader bezoeken om poolshoogte te nemen door hem vragen te stellen en eens goed rond te kijken.
Mijnheer Jansen was altijd een keurige man geweest die zijn huishouding keurig op orde had. De kasten waren altijd netjes en alles was schoon en opgeruimd. Toen Petra aanbood om koffie te zetten vond zij in een kast een bord met verschimmeld eten. Ook de koelkast rook erg onfris. Terwijl haar broer in gesprek was met hun vader, ging Petra verder op onderzoek. Al snel bleek dat alles totaal verwaarloost was, terwijl zij nog geen maand geleden bij haar vader was geweest. Hij had toen wel gezegd dat hij zich wat vermoeid voelde, maar verder was haar niets opgevallen. Klaas vroeg intussen aan zijn vader hoe hij zich voelde. Vader gaf aan dat hij zich prima voelde en dat er niets bijzonders was. Hij deed zijn huishouden en zijn dagelijkse wandelingetje zoals altijd.
Petra stelde voor om samen bij vader te blijven eten en daarom wat boodschappen te willen doen. Vader vond dat wel gezellig. Samen met Klaas ging hij eerst een stukje wandelen.
Petra deed snel boodschappen en ging intussen ook nog even naar beide buren om eens te beluisteren of hen ook wat was opgevallen. De buurvrouw vertelde dat zij al van plan was om Petra te bellen, omdat zij ’s nachts soms vreemde geluiden hoorde. Maar omdat er niets duidelijk was, had ze nog geen stappen ondernomen. De andere buurvrouw klaagde over het onkruid dat haar tuin inkwam en over de tv, die erg laat nog heel luid aanstond.
Na dit bezoek hebben broer en zus contact opgenomen met de huisarts van vader. Gezamenlijk gingen zij het proces in om vader te laten onderzoeken en hem in een beschermde omgeving te laten wonen. Klaas zorgde vanaf toen voor de financiën en Petra zou zorg dragen voor zijn kleding en zorgvragen.
Een goed voornemen wat prima te doen is als de afstand niet zo ver was geweest en er verder thuis ook geen zware belasting licht. Echter, Klaas kreeg ontslag en had al zijn tijd nodig om zijn nieuwe baan te behouden. Petra kreeg problemen met haar eigen gezondheid en het vele reizen viel haar erg zwaar.
In het verzorgingshuis, waar vader inmiddels was opgenomen, gingen zij in gesprek met de begeleiding en werd hen aangeraden om hun extra zorg uit te besteden. Klaas en Petra wilden zelf de besluiten over de persoonlijke zaken blijven nemen. Hierbij wilden ze wel graag ondersteuning wat betreft de beoordeling van de zorgplannen en dergelijke.
Besloten is om bij de kantonrechter beschermingsbewind door SMOUT aan te vragen en mentorschap door Petra. Voor de ondersteuning van Petra als mentor zal regelmatig een beroep op de professionals van SMOUT gedaan worden.
Door het overdragen van de financiële zaken en ondersteuning bij het nemen van beslissingen over de verzorging en behandeling van vader kunnen Klaas en Petra zich concentreren op hun rol als kinderen en ouder van hun eigen kinderen. Verder hebben ze zo meer tijd voor de emoties die komen kijken bij een ziektebeeld zoals bij vader.
Doordat Klaas de financiën keurig had bijgehouden konden deze zaken snel door SMOUT worden overgenomen. Bij het opmaken door SMOUT van de verplichte boedelbeschrijving bleek dat er nog geld terug te halen was via een aangifte voor de inkomstenbelasting, iets waarvan Klaas niet wist.
Petra heeft zich voorgenomen om alle stukken die haar niet helemaal duidelijk zijn, zoals het ondersteuningsplan en de zorgindicatie, voor te leggen aan SMOUT voor een second opinion. Eventueel kan een mentor van SMOUT haar ook begeleiden bij besprekingen met de zorgverlener.
Aanvullend is afgesproken dat er voor de kleding van vader twee maal per jaar iemand langs komt die samen met de PB’er (Persoonlijke Begeleider) van vader de kasten doorneemt. Kapotte kleding, die nog gerepareerd kan worden, wordt gemaakt en anders wordt deze weggedaan. Nieuwe kleding wordt gekocht binnen het vastgestelde budget. Ook komt er maandelijks op een vaste dag iemand bij vader op bezoek om te vernemen hoe het hem vergaat. Hiervan wordt verslag gedaan via de mail naar de kinderen. Hun eigen bezoeken aan vader kunnen daar dan omheen gepland worden, zodat ook hier een stuk rust ontstaat.
Klaas en Petra worden beiden op de hoogte gehouden van de financiën en van de beoordeling van SMOUT over de zorg op de hoogte gehouden.
Na drie maanden is er weer een gezamenlijk gesprek en spreken beiden zich uit over de rust die er nu is ontstaan. Ze voelen zich goed geïnformeerd en zijn het gevoel kwijt dat ze het niet meer ’trekken’. Ook vinden beiden het erg prettig dat er nu professioneel meegedacht wordt in het zorgen voor vader. De beslissingen in de zorg rond vader waren hen duidelijk zwaarder gevallen dan zij vooraf hadden gedacht en pas nu zij ontheven zijn van een groot deel van deze zorg, valt op hoeveel energie en tijd daar in gezeten heeft.
